Wij zijn echte zwemmers, in de zomer het liefst iedere dag. Een zwembad in de tuin ? Ik moest er niet aan denken. Zo’n blauwe bak tussen het groen, ’s winters tegen een zeil aankijken en veel onderhoud voor een paar weken zwemplezier.
Maar een zwemvijver in de tuin, dat klonk heel anders.
Al snel ontmoetten we Dennis Venhuis. Geduldig legde hij uit hoe een zwemvijver werkt, met beplanting die het water fris houdt en de pomp die permanent zuurstof in het water laat circuleren. Ook al begrepen we het maar half, het leek ons geweldig. Zwemmen in je eigen tuin, zonder onderhoud. Wie wil dat niet? Samen met Dennis bedachten we hoe lang, hoe breed en hoe diep de vijver zou worden. En wat voor rand moest er omheen? Nogal bepalend. Dennis reisde helemaal met ons mee naar Zuid Limburg om in alle rust zevenentachtig soorten steen te bekijken. Uiteindelijk kozen we helemaal niet voor steen, maar voor een simpele, smalle houten rand. Hé, had Dennis dat niet al helemaal in het begin van de ontwerpfase gesuggereerd? Omdat dat het beste zou passen bij de landelijke omgeving waarin wij wonen.
Toen kwam de graver. De hele tuin overhoop. Waar waren we aan begonnen? Dennis leek in zijn element. Super geconcentreerd dirigeerde hij de graafmachine tot op de millimeter nauwkeurig langs de randen van de plek waar onze zwemvijver moest komen. We konden ons ineens niet meer voorstellen wat we ooit voor ogen hadden gehad.
Maar binnen twee weken was de betonnen bak af, lag de zwarte kunststof bekleding erin, en kregen we een beetje zicht op wat het ging worden. Prachtig namelijk!
De planten, de steentjes daartussen, het diep zwarte water dat dag en avond een vreugde in de tuin is, ook al kun je er niet altijd induiken. Er gebeurt altijd wat met zo’n vijver. De stille weerspiegeling van wolken en de lucht geven je tuin extra diepte, regen zorgt voor beweging.
Je raakt er niet op uitgekeken. En helemaal geen onderhoud? Nou, dat zou overdreven zijn. Maar gelukkig doet Dennis dat ook, als wij er geen tijd voor hebben.